کدنویسی بچه ها

سطح پایین، متوسط، بالا: انواع زبان های برنامه نوی انواع زبان های برنامه نویسی از لحاظ سطح سی چیست و چگونه بر پیچیدگی یادگیری آنها تأثیر می گذارد

منتشر شده در گروه تصادفی

اگر در علم کامپیوتر تازه کار هستید، به راحتی می توانید در تمایز بین زبان های برنامه نویسی سطح پایین، متوسط و سطح بالا گم شوید. در این مقاله، تفاوت‌های هر سطح را شرح می‌دهیم و به شما می‌گوییم که چگونه بر تجربه یادگیری تأثیر می‌گذارند.

سطح پایین، متوسط، بالا: انواع زبان های برنامه نویسی چیست انواع زبان های برنامه نویسی از لحاظ سطح و چگونه بر پیچیدگی یادگیری آنها تأثیر می گذارد - 1

زبان های برنامه نویسی سطح پایین

زبان های برنامه نویسی سطح پایین آنهایی هستند که انتزاعی کمی از معماری سخت افزار کامپیوتر ارائه می دهند. آنها اغلب به عنوان زبان های "نزدیک به سخت افزار" توصیف می شوند که برای تعامل نزدیک با سخت افزار کامپیوتر طراحی شده اند. بنابراین، آنها اغلب مختص یک معماری کامپیوتر خاص هستند.

مزایای زبان های برنامه نویسی سطح پایین:

راندمان بالا زیرا برنامه هایی که به زبان های سطح پایین نوشته می شوند انواع زبان های برنامه نویسی از لحاظ سطح معمولاً از نظر سرعت اجرا و استفاده از حافظه کارآمدتر هستند.

تعامل مستقیم سخت افزار - برنامه نویسان اجزای سخت افزاری، ثبات ها و حافظه را کاملاً کنترل می کنند. از این رو، برنامه نویسان نیز سطح بالایی از کنترل بر رفتار برنامه دارند.

اندازه کد کوچک، که می تواند در محیط هایی با فضای ذخیره سازی محدود بسیار مهم باشد.

معایب زبان های برنامه نویسی سطح پایین:

منحنی یادگیری سخت - زبان‌های سطح پایین نیاز به درک عمیق معماری سخت‌افزاری دارند که یادگیری را نسبتاً چالش برانگیز می‌کند.

توسعه زمان بر – نوشتن برنامه ها به زبان های سطح پایین اغلب به زمان انواع زبان های برنامه نویسی از لحاظ سطح و تلاش بیشتری نسبت به زبان های سطح بالا نیاز دارد.

عدم انعطاف پذیری. همانطور که گفته شد، برنامه هایی که به زبان های سطح پایین نوشته می شوند، اغلب مختص یک معماری خاص هستند و انتقال آنها به پلتفرم های مختلف را دشوار می کند.

احتمال خطا زیاد از آنجایی که زبان های سطح پایین دسترسی مستقیم به حافظه و سخت افزار را فراهم می کنند، خطر خطاهای برنامه نویسی بیشتر می تواند منجر به از کار افتادن سیستم شود.

نمونه هایی از زبان های برنامه نویسی سطح پایین:

کد ماشین این پایین ترین سطح زبان برنامه نویسی است و شامل کدهای باینری انواع زبان های برنامه نویسی از لحاظ سطح است که مستقیماً دستورالعمل های اجرا شده توسط CPU را نشان می دهد.

زبان اسمبلی. زبان های اسمبلی مختص یک معماری خاص CPU هستند و نمایش نمادین دستورالعمل های کد ماشین را ارائه می دهند. برای مثال، پردازنده های اینتل به اسمبلی x86 نیاز دارند.

C: در حالی که C چند دهه پیش به عنوان یک زبان سطح بالا در نظر گرفته می شد، اکنون دارای ویژگی های سطح پایین مانند مدیریت دستی حافظه و دستکاری مستقیم سخت افزار است. همچنین فاقد سیستم زمان اجرا قابل توجهی است و اساساً فقط از عملیات اسکالر پشتیبانی می کند.

دانشگاه جاوا

توجه به این نکته ضروری است که مرز بین زبان آموزش برنامه نویسی کودکان و نوجوانان های برنامه نویسی سطح پایین و سطح بالا ممکن است مبهم باشد و برخی از زبان ها مانند C تعادلی از انواع زبان های برنامه نویسی از لحاظ سطح ویژگی های سطح پایین و انتزاعات سطح بالا را ارائه می دهند.

زبان های برنامه نویسی سطح متوسط

زبان‌های برنامه‌نویسی سطح متوسط که زبان‌های سطح متوسط نیز نامیده می‌شوند، تعادلی بین کنترل سطح پایین سخت‌افزار ارائه‌شده توسط کد اسمبلی/ماشین و انتزاع‌های سطح بالا ایجاد می‌کنند. این زبان ها سطحی از انتزاع را ارائه می دهند که آنها را نسبت به زبان های سطح پایین کاربرپسندتر می کند و در عین حال امکان کنترل منطقی بر منابع سخت افزاری را فراهم می کند.

مزایای زبان های برنامه نویسی سطح متوسط:

سطح انتزاع کافی زبان‌های سطح متوسط سطح انتزاعی بالاتری نسبت به زبان‌های سطح پایین ارائه می‌کنند تا برنامه‌نویسان بتوانند کدهای بصری و خواناتری ایجاد کنند.

افزایش قابلیت حمل برنامه هایی که به زبان های سطح متوسط نوشته می شوند قابل حمل تر از برنامه هایی هستند که به زبان های سطح پایین نوشته می شوند. با این حال، آنها ممکن است به برخی از تنظیمات خاص پلت فرم نیاز داشته باشند.

بهره وری. زبان های سطح متوسط کاربرپسندتر هستند، که می تواند منجر به افزایش بهره وری توسعه دهندگان شود.

تطبیق پذیری. زبان های سطح متوسط برای طیف گسترده ای از برنامه ها مناسب هستند.

معایب زبان های برنامه نویسی سطح متوسط:

منحنی یادگیری شیب دار در حالی که یادگیری زبان های برنامه انواع زبان های برنامه نویسی از لحاظ سطح نویسی سطح متوسط به طور کلی آسان تر از زبان های سطح پایین است، اما ممکن است همچنان چالش برانگیز باشند، به ویژه برای مبتدیان.

کنترل کم زبان‌های سطح متوسط معمولاً همان کنترلی که زبان‌های سطح پایین بر روی سخت‌افزار انجام می‌دهند، ندارند.

وابستگی به کتابخانه ها زبان های سطح متوسط اغلب برای عملکردهای خاص به کتابخانه ها متکی هستند.

نمونه هایی از زبان های برنامه نویسی سطح متوسط:

لهجه های C که به نشانگرهای خام اجازه می دهد. از نظر فنی، C++ را می توان به عنوان زبان برنامه نویسی سطح متوسط نیز در نظر گرفت.

خانواده زبان های Wirth زبان هایی مانند Pascal، Modula2 و Oberon.

به طور کلی، زبان های سطح متوسط سازش بین کارایی و کنترل زبان های سطح پایین و سهولت استفاده از زبان های سطح بالا را ارائه می دهند.

زبان های برنامه نویسی سطح بالا

زبان های برنامه نویسی سطح بالا طوری طراحی شده اند که تا حد امکان کاربر پسند باشند. آنها سطح بالایی از انتزاع را از معماری سخت افزاری کامپیوتر ارائه می دهند Types of programming languages in terms of level و با مشخصه های آن مشخص می شوند